Door Jeroen Bootsman – Sinds de even verrassende als verpletterende overwinning van Salvador Sobral in 2017 (de allereerste zege voor Portugal na decennia van voornamelijk teleurstellende resultaten) valt het me steeds meer op wat voor een smaakvolle inzendingen het land eigenlijk altijd naar het songfestival stuurt. In de regel niet de meest uitgesproken of opvallende bijdragen, maar veelal luisterliedjes van het betere soort.

De tekst gaat hieronder verder.

Grito is er ook weer zo een

Iolanda met het lied Grito is er ook weer zo een. Een winnaar zal het niet worden, maar mede dankzij niet al te veel (visueel) spektakel en een opvallende choreografie is dit zo’n rustpunt in het festival, dat je nou net níet moet benutten om te gaan plassen of de drankjes bij te vullen. Ik gun Portugal ook dit jaar weer een finaleplaats.